Boodschappen doen in de natuur

Hij is er helemaal klaar voor met zijn donkergroene boslaarzen en gele mand. Edwin Florès is sinds vijf jaar professioneel wildplukker. Vandaag neemt hij een groep van twintig hongerige (letterlijk en figuurlijk) liefhebbers het Westerpark in om te laten zien hoe je wild plukt.

'Ik ben geen profeet ofzo, wat ik wil is mensen enthousiasmeren om weer zelf de natuur in te gaan.' Dat is Edwins doel. Is dat nodig in Nederland? Zijn we vervreemd van ons eten? Die vragen circuleren als we onze ontdekkingsreis aanvangen. De wind blaast dansjes in haren. Het is te merken dat er bij deze groep zeker geen gebrek aan enthousiasme bestaat. Met mobiele camera's en kladblokken in de aanslag vragen ze Edwin de lamsoren van het hoofd. De sfeer is erg solidair en iedereen deelt zijn eetbare bloempje of groentje met elkaar. Als Emily tot manddrager slash proefkonijn wordt gebombardeerd ontkomt de studente aan geen enkel plantje. 'Deze smaakt naar stengel.' 

Eetbaar?
Ja het is lullig, maar je kunt dus niet zien wanneer een plant of bes giftig is. Het punt is dat je vooral moet weten wat je WEL kunt eten. In principe is de eetbare natuur volgens Edwin overal om ons heen - je moet het alleen zien. Wildplukken doe je dan ook met voorbedachte rade. De natuur in met een boodschappenlijstje. En als je erover nadenkt.. in de supermarkt kiezen we ook voor de oranje en niet de groene sinaasappel. Sinds Edwin er zijn beroep van heeft gemaakt, gaat hij twee keer per week de velden, parken en bossen in om zijn versgeplukte streekproducten aan restaurants te verkopen. Edwin zegt de hele stad te kunnen voeden met zijn gele mandjes. 'Wat nou voedselbank?' vraagt Rubiah zich hardop af.  

Geitenwollensokken
Het is ongelooflijk wat we in anderhalf uur allemaal opeten. Berenklauwstengels, lelies, bramenblad. Friemelen tussen het gras heeft volgens Edwin ergens nog steeds een geitenwollensokken imago. Maar juist onder de jeugd is biologisch eten steeds meer een hot topic.  Volgens mij zou iedereen zijn geitenwollensokken weer eens uit de kast moeten halen. Vroeger was heus niet alles beter, maar we aten wel gezonder. Kauwend op een mosterdblad luisteren we naar Edwin die met een knipoog allerlei opmerkelijke weetjes oreert. Wist je dat het bijvoetskruid zijn naam te danken heeft aan de tijd dat Romeinen er hun eelt onder de voeten mee insmeerden? Lekker die natuur.

What's cooking
De gele mand wordt leeggeschud in de keuken van Mister Kitchen. Edwin poneert de hamvraag: 'Wat kan ik nou maken met die meuk uit de berm?' Het menu voor vandaag: munt en vlierbloesem tempura, zoete gelei en brood met groene pesto. Of wat denk je van brandnetel-ricotta ravioli? Berenklauw gestoofd in boter? Siroop van de distelbloem? Of met vlierbloesem geinpregneerde champagne? Zoveel keuze heb je nog nooit in een supermarktschap gezien.

Tekst: Marlou Kusters
Foto's: Nichon Glerum

Deel dit nieuws!

Tweet