'Wat eten leuk maakt, is dat mensen op hun lelijkst zijn als ze eten. Bekakte dames die proberen elegant te eten, ik kijk er graag naar, vooral omdat het ze nooit lukt. Ik kijk dus eigenlijk weinig film en veel naar bekakte dames. Maar zo'n veertig jaar geleden zag ik de film Satyricon van Fellini. Op een feestelijk moment wordt een gebraden of geroosterd varken opgediend. Uit de buik van het varken rollen gebakken worsten. Het is grappig: gebakken worsten die uit een varken rollen, maar het is ook de werkelijkheid.

Ooit hebben mensen ontdekt dat je een varken kunt verpakken in zijn eigen darmen om hem gezouten, gedroogd, gerookt te kunnen bewaren voor later [worst, red.]. Toen ik het varken zag (of waren het er meer?) en de smakelijke worsten, dacht ik: "zo zullen de katholieken zich het in de hemel voorstellen”. Elke zondagavond geroosterd varken van het spit. Om daarna meteen te denken: "elke zondag? Dan is het de hel”.’

De film Satyricon speelt in het oude Rome, in de eerste eeuw na Christus. Twee studenten, Encolpio en Ascilto, maken ruzie over een mooiboy Gitone. Ze laten hem zelf kiezen met wie hij mee wil, waarna Encolpio alleen achter blijft. Kapot van verdriet probeert hij zelfmoord te plegen, wat niet lukt. Hij belandt van avontuur in avontuur. De absurdistische film uit 1969 is gebaseerd op fragmenten uit een boek door Gaius Petronius Arbiter, de hofschrijver van keizer Nero.

Bekijk hier de scène met het varken, het diner bij Trimalchio: