klik op de foto voor een vergroting

Na maandenlang te hebben gebuffeld om een zo rijk mogelijke programmering in drie dagen te proppen, is het een ontnuchterende ervaring dat het dan ook daadwerkelijk in drie dagen voorbij is. Alle dromen, ideeën en fantasieën, alle problemen, oplossingen en schema’s waar je met het team zoveel hoofdbrekens over hebt gehad, alles verandert ineens in heel reële momenten die simpelweg komen en daarna voorbij zijn. Een bizarre gewaarwording, die na vier jaar niettemin steeds herkenbaarder wordt.

Dat was dit jaar nog sterker doordat we gingen verhuizen. Maandenlang maak je plannen en voorstellingen van hoe het er uit gaat zien. Niet alleen dat, maar ook hoe het gaat voelen, wat de sfeer gaat zijn. En daarmee zat het gelukkig helemaal snor. Toegegeven: die regen had ik er niet bij gefantaseerd en heeft de markt – traditioneel een van de grote sfeermakers op het festival – eigenlijk gewoon weggespoeld. Dat was erg spijtig. Vooral voor de marktlui was het echt niet meer grappig.

Maar ja, het was een feit waar je moeilijk omheen kon en eigenlijk was de sfeer overal elders heel erg goed. Het restaurant zat vol, de evenementen werden goed bezocht en het was uitstekend weer voor een film. Elk nadeel heb z’n voordeel. En wat een fijne locatie om films te programmeren! Het Ketelhuis is een prachtige bioscoop met een sfeer die uitstekend bij het festival past.

Iets waar ik persoonlijk erg naar had uitgekeken was het Grote Visserij Debat. Sinds november had ik me daar veel mee beziggehouden. Tijdens het doen van research kwam ik er achter dat er veel meer te vertellen was dan mogelijk is in een debat van maximaal twee uur. Visserij bleek veel meer dan ik had verwacht een onbekend onderwerp voor me. En dan ben ik nog iemand die zich voor zijn werk actief bezighoudt met voedsel. Er moesten dus eerst vooral dingen worden uitgelegd, er moesten kaders worden geschetst. Het debat is daardoor misschien meer een uiteenzetting geworden. Zeer interessant en plezierig, maar geen debat op het scherpst van de snede.

Dat maakt niet uit. Steker nog: het is belangrijk dat je eerst die kaders schetst voordat je vervolg kunt geven door een debat. Er is zoveel onwetendheid dat je meteen in het debat storten leidt tot spraakverwarring en irritaties. En we moeten er nu juist samen uitkomen. Ik was dus heel blij met het de uitkomsten van het ‘debat’, maar het is wel anders dan je verwachtte toen je eraan begon.

Een ander ding waar we met zijn allen echt heel veel mee bezig zijn geweest, is de techniek. Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar op de plek waar gedurende het festival drie dagen lang het restaurant was, is normaal helemaal niks. Het is een lege ruimte. Dat betekent dat alles moet worden aangesloten: water toe- en afvoer zijn daarvan het allerlastigst. Als team ben je daar echt vreselijk druk mee. En als het dan uiteindelijk allemaal werkt en gasten zich niet eens lijken te beseffen dat ze eigenlijk in een lege evenementenhal zitten, dan voelt dat fantastisch maar ook een beetje verbijsterend. Alsof je niet had verwacht dat het kon.

Al die kleine onderdeeltjes die het totaal van het festival maken – de films, de workshops, de menu’s in de restaurants, de evenementen, de (weggespoelde) markt, de foodtrucks, de koffiebarretjes, de bijeenkomsten achter de schermen, de decors, de communicatie-uitingen, de live streams, de techniek, de… de…. freakin’ ALLES komt samen in die drie dagen.

Raar werk eigenlijk. Maar heel mooi. En ik ben ontzettend trots dat ik deel mag zijn van een team dat zoiets miraculeus kan realiseren.

  

Janno Lanjouw
Programmadirecteur Food Film Festival