klik op de foto voor een vergroting

Het geluk lijkt ons in ieder geval toe te lachen want in plaats van toekijken en verslag uitbrengen mogen we de wondere wereld van couscous betreden. En wonderlijk wordt het...

 

Eerst even terug naar de Marokkaanse manier van couscous bereiding. Niet te verwarren met Nederlandse. Wij Hollanders pakken het namelijk hélemaal verkeerd aan. Heb je na het eten van couscous wel eens buikpijn gehad? Dat komt waarschijnlijk omdat je de korrels welt in plaats van stoomt. Couscous is een rauw product en dan red je het niet met wellen alleen. Om het onderste uit de pan te halen moet je de korrels stomen en loswrijven. ‘Een magisch gevoel waardoor je al je zorgen vergeet’, volgens onze instructrice Merijn Tol (je kent haar vast van 24Kitchen). Dat is niet het enige voordeel, de couscous krijgt een zandachtige structuur waardoor je niet meer kunt stoppen met eten. Oftewel, 'bij alles wat vervelend is in je leven: couscous stomen.’ 

De basis ziet er ongeveer als volgt uit:

Loswrijven (met een beetje water, zout en boter ) en 10 minuten stomen.  

Loswrijven, 10 minuten stomen en weer loswrijven. 

Loswrijven, smaakmakers toevoegen en voor de laatste keer stomen. 

Net voordat we de pannen op het vuur willen zetten wordt ons team compleet gemaakt met twee laatkomers. Hartstikke gezellig natuurlijk en vol goede moed beginnen we met koken. Bij de eerste stap ‘besprenkel de belboula (couscous van gerst) met 1 dl warm water, zout en een eetlepel boter’ gaan we helaas al faliekant de mist in. Ik dacht dat de maatbeker op maat gevuld voor ons klaar stond. Mijn teamgenoot vindt het loswrijven van de korrels vooral ‘heel vies’ voelen. De magie is héél ver te zoeken. ‘Geeft helemaal niks! In de Maghreb, waar ons gerecht vooral in de woestijn wordt gegeten, is het leven ook improviseren.’ We gaan vrolijk verder: hup extra couscous in de pan, deksel erop en stomen maar. 

Twee uur, een slok kamelenmelk (aanrader!) en een hoop geklaag later zitten we nog steeds in ronde één. Het geluk dat ons net toegelachen had, ligt inmiddels in een deuk onder de tafel. Het ziet er naar uit dat de enige couscous die we deze avond voorgeschoteld gaan krijgen die van de buren is. Wat ik van deze workshop heb opgestoken? Dat het niet uit maakt wat je kookt of hoe je het doet, als het gezelschap maar goed is. Met een hip kookschort, heerlijke recepten en een handjevol nieuwe vrienden ben ik vrolijk naar huis gegaan. Oftewel ‘Een magische avond die al je (kook)zorgen doet verdwijnen.’ 

Volgende week vind je één van de recepten op mijn blog. 

 

Tekst: Trudy Heijne

Foto's: Ruben de Ruijter