''Kiezen voor één favoriete scène kan ik eigenlijk niet. Het zijn er zo ontzettend veel! Films waarin eten totaal geen rol speelt, vind ik niet interessant. Ik hou van films die realistisch zijn, maar liever nog magisch realistisch. David Lynch boeit mij, maar ook de films van Juan Carlos Fresnadillo, regisseur van o.a. Intacto, vind ik mooi. Guillermo del Toro heeft een van mijn favoriete films gemaakt: Pan’s Labyrinth. Ik heb de film wel zeker tien keer gezien. Het is een sprookje voor volwassenen dat twee verschillende werelden laat zien: de harde sociale werkelijkheid van Spanje na de burgeroorlog, tegenover de heidense fantasiewereld van het jonge meisje Ofelia. De focus in deze film ligt niet zozeer op eten, toch komt er een betoverende eetscène in voor.

Pan’s Labyrinth gaat over de jonge Ofelia (Ivana Baquero), die samen met haar zwangere en ziekelijke moeder door de bossen en vernietigde steden van Spanje reist. Ze zijn op weg naar kapitein Vidal (Sergi López), de nieuwe man van haar moeder. Vidal is aanhanger van Franco en vecht tegen de rebellen die zich in de bossen op de heuvels verschansen. Zijn regime is hard en genadeloos. Ofelia wil eigenlijk niets met haar Vidal te maken hebben en treedt haar eigen fantasiewereld binnen. Ze ontmoet een kleine fee, die haar meeneemt naar een labyrint achter het huis van Vidal. Diep in het labyrint ontmoet ze een Faun, die in Ofelia een jonge, verdwenen prinses herkent. Om te bewijzen dat Ofelia deze prinses is, moet ze drie opdrachten uitvoeren.
 
Bij een van de opdrachten wordt de lust en gretigheid van Ofelia op de proef gesteld. Ze moet langs een tafel lopen waarop prachtig fruit ligt. De vruchten zien er zó heerlijk vol en rijp uit. Denk aan het blote lichaam van je ideale partner, iets waar je onmogelijk met je tengels vanaf kan blijven. Dat is iets wat me roert: eten is sexy. En dat geldt voor alle leeftijden. Als Ofelia ook maar één vrucht van de tafel pakt, zou dat haar weleens duur komen te staan. Uiteraard heeft ze zichzelf niet onder controle...

In deze film -die dus niet over eten gaat- speelt eten toch een rol van leven en dood. Ofelia wordt niet verleid met een mooie Barbie of roze fiets, maar met een kneiterlekkere tafel vol rijpe perziken, sappige meloenen en druiven. Ik zou misschien niet zoveel over hebben voor een druif, maar wel een hoop.
 
Ik kijk graag naar food films. Helaas heb ik te weinig tijd om een fanatieke kijker te zijn maar ik vind het mooi als eten een rol speelt in film, zelfs als de nadruk niet per se op dat eten ligt. Eten moet lust opwekken. In landen als Frankrijk en Italië maar ook Japan zijn ze ver in het ontwikkelen van een eetcultuur. Ze hebben het tot kunst verheven en sexy gemaakt.’'

Over Pan’s Labyrinth
Ofelia sluit zich af voor de brute buitenwereld en de misdaden van haar stiefvader. Ze verdwaalt in haar fantasiewereld, waar ze opdrachten krijgt van een mythologisch wezen met hoorns en bokkenpoten; een faun.
 
Zie hier de trailer van dit donkere sprookje: