Mijn kindertijd werd gedomineerd door Amerikaanse series en films die zich afspeelden in grote drukke steden, met prachtige mensen en neurotische grote liefdes die ontkiemden rondom een stomende kop koffie. Het leven is goed als je met je vrienden in een grote stad woont. Love happens, maar dan wel met een take-away koffie in de hand en een wolkenkrabber op de achtergrond.

Eén van die onvergetelijke films is You’ve Got Mail. Dé meest romantische film uit de jaren negentig met superster Meg Ryan. Wie heeft de poster van de film niet boven zijn bed hangen?

Ik heb de film twee of drie keer gezien en ik verwijs er in het dagelijks leven eigenlijk meer naar dan zou moeten. Maar het is de culminatie van alle romantische komedies van Meg Ryan. Met koffie! Zoals we allemaal weten is Meg Ryan de cult-actrice van de jaren negentig en zullen we haar nooit vergeten.

Meg Ryan speelt de eigenaar van een kleine boekenzaak in NY, die bedreigd wordt door een grote keten. Ook wordt ze fysiek bedreigd door de eigenaar daarvan - Tom Hanks en zijn kloppende verlangen. Maar Meg Ryan wilt niets van hem weten. Want hij staat tenslotte voor alles waar zij niet voor staat. Via de mail heeft ze echter contact met een anonieme liefde, die Tom zelf blijkt te zijn. Uiteindelijk vallen hij en die grote boekenketen wel mee. En is hij niet alleen een Mochachino suit. Hij is pure koffie. En dan houdt hij ook nog van boeken.

Mijn favoriete scène in de film geeft een prototype jaren negentig beeld weer waarin intellect, stedelijkheid en noties van progressie samenkomen in een liefdesverhaal rondom koffie.

Meg Ryan wacht op een date in haar favoriete kleine koffiezaak in New York. Dan komt big-double shot business man Hanks aan haar tafel zitten: op wie zou ze wachten? Vindt ze hem niet verachtelijk? Wel gek dat die date zo lang op zich laat wachten, he?

De acties van Tom Hanks in de film tonen een wijze les: de weg naar het vrouwenjacht is haar inkomen bedreigen, mentaal intimideren om vervolgens haar hart online te veroveren.

 

De scène refereert in zijn eenvoud naar talloze andere Meg Ryan films, voor altijd gebrand in ons collectief geheugen: onder andere When Harry Met Sally en Sleepless in Seattle, maar ook andere nineties films en series. Denk aan de epische eerste kus van Ross en Rachel in Friends in koffietent Central Perk, of denk aan Ally McBeal’s orgastische appreciatie van haar ‘coffee between breaks’. Stuk voor stuk scènes waarin koffie dient als katalysator of symbool voor liefde, spanningen en erotiek.