Eten is razend interessante materie: het zegt alles over wie we zijn als individu en samenleving. Het is natuur en het is cultuur. Het idee achter het Food Film Festival is dat je, door mensen ervan te doordingen dat ze bewust moeten eten, een betere wereld kunt creëren. En met ‘bewust’ bedoelen we niet per se dat je op je calorieën let, of je wel twee stuks groente en een kilo fruit (of wat het ook was) eet. Ook gaat het er ons niet om dat je alleen maar dingen eet die niet meer dan een dagwandeling van  je vandaan gemaakt zijn. En als het dan toch van ver komt, dat het dan alleen maar in een kartonnen verpakking zit die is volgestempeld met een verzameling ‘eerlijke’ keurmerken. Of dat alles linksdraaiend biologisch dynamisch op geitenwollen sokken gemarineerd is in hypergezonde raw-food smurrie van mierikswortel.

Bijna 3 jaar geleden liep ik met een big in mijn armen door het designhuis. Hij was ontsnapt uit zijn houtje touwtje stal die onderdeel was van de tentoonstelling Boer zoekt stijl. Het was ook de dag dat het begrip gillend speenvarken mij volledig duidelijk werd. Nu 3 jaar later, ben ik terug in het designhuis, zonder varken maar met het Food Film Festival!

Door: Helen Kranstauber. Als in september de tomaten rood kleuren, de oogstfeesten worden georganiseerd en de scholen weer beginnen, kan ik altijd maar aan één ding denken: het is bijna oktober. En oktober betekent een bezoek aan de Dutch Design Week in Eindhoven! Mijn favoriete uitstapje van het jaar. Een must voor iedereen die geïnteresseerd is in design, duurzaamheid en...voedsel! 

Hoofdredacteur van het Food Film Festival Janno Lanjouw verbaast zich over de wereldreis van ons eten. "Een van de belangrijkste vragen die een mens zich bij zijn dagelijkse voedselkeuze kan stellen is: 'waar komt dit eten vandaan?' Tegenwoordig zal je met regelmaat versteld staan van het antwoord. Een ontwikkeling die ruim 500 jaar geleden werd ingezet, bereikt de komende decennia een onvoorstelbaar hoogtepunt.

Blogger Samuel Levie is oud voorzitter van de YFM. "Ik leerde van mijn ouders altijd dat vechten niet OK is. "Als je ruzie krijgt, dan loop je weg”. Dit ging lange tijd goed. Maar in groep 6 merkte ik dat een tik teruggeven mijn klierende klasgenoten zich op hun lunch deed storten, in plaats van op mij.

‘Zelluf doen…!’, jengelen kleine kindertjes die zichzelf al groot genoeg vinden vaak. Zelf schoentjes aan, veters strikken en andere klusjes. Ouders rollen met hun ogen en zien de onhandige klunsjes ploeteren, maar uiteindelijk leren ze. En dan stoppen mensen op een bepaalde leeftijd met dat te zeggen. Maar de generatie van de Youth Food Movement is er een die dit blijft zeggen. Vooral als het om de wereld verbeteren gaat.

‘Ik heb honger!’ ‘In Afrika, daar hebben ze honger, jij hebt gewoon trek.’ ‘Dan heb ik trek. Mag ik een snoepje?’ In West-Europa behoort honger goeddeels tot het verleden. Historisch gezien is dat een knappe prestatie. Door de eeuwen heen vormde voedsel de bepalende factor voor het succes van staten.

Blogger Helen Westerik schreef samen met Louise Fresco het boek Verraad, Verleiding en Verzoening over de rol van eten in speelfilms. Het blijkt dat eten bijna nooit zomaar in speelfilms zit; het betekent wat. Omdat het Valentijnsdag was, vroeg Helen zich af hoe het zit met eten en de liefde in speelfilms.

Blogger Joris Bijdendijk is een van de ambitieuze jonge topchefs uit het YFM-netwerk. Op dit moment werkt hij voor de gebroeders Pourcel en reist hij de hele wereld over. Maar hij is ook dé chef van het Food Film Festival. Vorig jaar was hij erbij, en ook dit jaar kon hij geen 'nee' zeggen. Sterker nog: hij nam er vakantiedagen voor op!