De mannen, vrouwen en kinderen van het dorpje El Corralito in de Mexicaanse Sierra del Tigre zijn een bont gezelschap. Een hele schare aan sprekende koppen en karaktervolle personages passeert de revue. Ze lachen veel, lijken stuk voor stuk goede mensen te zijn en werken als buffels. En allemaal hebben ze wel een verhaal over de mysterieuze Lupe, die naar het schijnt in een naburig dorp woont.

 

‘…of misschien is hij al dood, want hij woont er al meer dan honderd jaar. In ieder geval draagt hij laarzen of rubber schoenen en wel vier, vijf broeken over elkaar. Altijd als een broek stuk gaat, trekt hij gewoon een nieuwe aan. Dat doet hij ook met zijn shirts. En hij heeft zo’n harde plastic helm op die de elektriciens hebben. Hij rijdt op een flinke koe, behangen met potten en pannen, die hij heeft gezadeld als een paard. Hij lijkt op een Apache die je wel in de films ziet.’

 

Lupe el de la vaca is een hommage aan echte boeren. De mannen en vrouwen van El Corralito doen nog bijna alles met de hand. De film is daarom een bijzondere registratie van het boerenleven zoals miljoenen mensen dat leiden, en vooral ook: zoals miljarden mensen dat hébben geleid. Toenemende mechanisatie en industrialisatie zal deze manier van leven steeds verder verdrukken.

 

Maar in El Corralito hebben de koeien nog allemaal een eigen naam. Als de boeren ze roepen, dan komen ze nog zoetjes uit de groep om gemolken te worden. De mensen maken zelf kaas, slachten hun kippen en de mannen vangen vis door met een groot net door het meertje te lopen. En tegelijkertijd is deze wereld van ‘echt eerlijk werk’ continu doorspekt met dwergen, kleine mensjes, Lupe van de Koe en vele andere verhalen. Het doet er niet toe of ze waar zijn; ze zijn waar voor de mensen die ze met glinsteroogjes vertellen.

 

Het is de grootste verdienste van Lupe el de la vaca dat het een bijzondere boerengemeenschap heeft vastgelegd in al haar sprekende en bijzondere facetten. Een uitzonderlijke, aandoenlijke en tegelijk realistische film waarin etnografie, experimentele, participerende interviews en animatie samenkomen. Met heerlijke swingende muziek van de lokale radio en geschoten met een verbazend toepasselijk instagram-achtig filter.

 

Lupe el de la Vaca kwam tot stand dankzij steun van het Jan Vrijmanfonds van IDFA.