Bidden en smeken moest de jonge Nigel om zijn lieve, maar behoudende moeder over te halen een keer spaghetti te kopen. En als dat dan lukte, dan moest hij er nog rekening mee houden dat zijn moeder absoluut geen keukenprinses was. Lastig, zeker als je zelf juist een geboren lekkerbek bent. 

Het Engeland van de jaren '60 speelt in deze humorvolle speelfilm een bijrol van belang. De jonge Nigel staat open voor alle smaken die de ontluikende vrijheden en nieuwe invloeden die de volgende decennia zouden gaan brengen, maar zowel zijn vader als zijn moeder vinden dat normaal doen al gek genoeg is. Maar hun pogingen om Nigel in toom te houden hebben net zoveel succes als Nigels pogingen om zijn ouders te laten genieten. 

Als Nigels moeder, van wie hij zielsveel houdt (ondanks het feit dat ze niet kan koken) ziek wordt en overlijdt, wordt het er allemaal niet beter op. De nieuwe vriendin van zijn vader is weliswaar een hele goede kok, maar ook een directe vijand van Nigel. De animositeit tussen de twee resulteert in een lachwekkende bakoorlog waarbij de vader ongewild tot jury wordt gebombardeerd. In eerste instantie is dat niet zo'n slechte rol, maar naarmate de baksels extravaganter worden, krijgt zelfs pa er genoeg van.

Toast gaat over het gevecht met je ouders in de pubertijd, opgroeien in de jaren '60 in Engeland en vooral: over het ontdekken van je passies.