Als we op deze voet doorgaan dan zullen er over veertig jaar, 36 miljard dieren per jaar nodig zijn om ons elke dag van vlees te voorzien. Aangezien al die dieren moeten worden gevoerd, gehouden, geslacht en vervoerd en aangezien ze tot vervuiling en klimaatverandering leiden, hebben zulke aantallen nogal een impact. Dat leidt tot twee vragen. Ten eerste: is het zo nog wel realistisch om elke dag vlees te eten? En ten tweede: hoe krijgen we dat voor elkaar? Hoe komt het eigenlijk dat we dat doen? Vijftig jaar geleden aten we niet elke dag vlees, dus hoe komt het dat veel mensen dat nu wel doen?

 

LoveMEATender gaat nuchter op zoek naar de oorsprong van de westerse manier van dieren houden die voor consumptie bedoeld zijn. Waarom hebben we gekozen voor zo’n intensieve manier van landbouw? Een manier die grote hoeveelheden input als pesticiden, antibiotica, brandstof en geïmporteerde eiwitten behoeft? Een manier die uiteindelijk niet duurzaam vol te houden lijkt?

 

De oorsprong daarvan ligt in de na de Tweede Wereldoorlog gevoelde noodzaak om de Europese bevolking te voeden. In die tijd lag een hongersnood nog op de loer. Daarom moest Europa zo snel mogelijk zelfvoorzienend worden. In het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid van de Europese Unie (GLB, of CAP – Common Agricultural Policy­ – in het Engels) werd met subsidies en heffingen naar productieverhoging gestreefd. Met bijzonder veel succes. Binnen enkele decennia leidde deze ontkoppeling van de markt tot reusachtige landbouwoverschotten. Vooral in melkproducten. Maar onze honger naar goedkoop vlees bleef bestaan.

 

In LoveMEATender laten wetenschappers en filosofen zien dat de manier waarop wij ons nu voeden niet vanzelfsprekend is. Het is een systeem dat gegroeid is en dat heel erg veel vergaande nadelen heeft. Dat blijkt vooral uit de aandoenlijke André Pochon, een gepensioneerde varkensboer die zowel het systeem vóór, als het systeem ná de intensivering van de landbouw heeft meegemaakt. Vrolijk vertellende en redenerend, raakt hij aan de essentie van de problemen. En tegelijkertijd belichaamt hij de mogelijkheid dat het anders kan.

 

LoveMEATender geeft een ontluisterend beeld van het huidige systeem van voedselproductie. De complexiteit en de absolute noodzaak om keihard te werken aan oplossingen en veranderingen op zowel micro- als macroniveau worden bijzonder goed uitgelegd. Toch geeft de film geen doemscenario’s. Het is een realistische kijk op waar we nu zijn en waar we heengaan. Een must, voor eenieder die wil begrijpen wat het betekent om te eten – vlees of geen vlees.

LET OP: alleen bij de vertoning op zaterdag 17 maart is er een Q&A